Na današnji dan 9. oktobra 1934. godine u Marseju ubijen je Kralj Aleksandar I Karađorđević. Bio je jedna od najznačajnijih ličnosti srpske monarhističke istorije, autentičan i cenjen u čitavoj Evropi. Tog 9. oktobra desetine hiljada ljudi izašlo je na ulice Marseja samo da bi videli jugoslovenskog Kralja. Nisu ni slutili da će tog dana kralj Aleksandar postati prva žrtva fašizma u Evropi.
Ubio ga je Veličko Dimitrov Kerin(Vlada Černozemski), koji je i sam tog dana ubijen od strane prisutnih građana i vojnika. Černozemski je bio deo bugarske terorističke organizacije VMRO koja se krajem 19. veka borila za makedonsku autonomnost, da bi kasnije služila bugarskim interesima na Balkanu. Bila je u bliskim kontaktima sa ustašama Ante Pavelića i sa italijanskim fašistima koji su organizovali ubistvo Kralja. Tog dana ubijen je i francuski ministar spoljnih poslova Luj Bartu.
Atentati na Kralja Aleksandra I bili su brojni, što u organizaciji ustaša i fašista, što komunista. Tog kobnog dana Kralj je odbio da nosi čelični prsluk, koji bi mu možda spasao život.
Sandro je rođen na Cetinju 16. decembra 1988. kao mlađi sin Petra I Karađorđevića i Kneginje Zorke, ćerke crnogorskog Kralja Nikole. Školovao se u Ženevi i Sankt Peterburgu, a prestolonaslednik je postao kada se njegov brat Đorđe odrekao prestola nakon što je u naletu besa ubio svog slugu Stefana Kolakovića.
Prestolonaslednik Aleksandar je tokom balkanskih ratova kao formalni zapovednik Prve armije vodio pobedonosne bitke na Bitolju i Kumanovu, a potom i na Bregalnici. Pobedom u Kumanovskoj bitci Srbija je posle skoro 500 godina oslobodila Kosovo i ušla u Skopje, srpsku prestonicu iz 14. veka. 1914. godine postaje regent svom ocu Petru i kao takav postaje Vrhovni komandant srpske vojske u Prvom svetskom ratu sa odličnim komandnim kadrom koga su činili vojvode Stepa Stepanović, Živojin Mišić, Radomir Putnik i Petar Bojović. Nakon uvodnih veličanstvenih pobeda na Ceru i Kolubari, zajedno sa srpskom vojskom regent Aleksandar prolazi albansku golgotu i stiže na Krf. Posle revitalizovanja srpske vojske i proboja Solunskog fronta u oslobođeni Beograd regent Aleksandar ušetao je 1. novembra 1918. godine ozbiljno narušenog zdravlja i sa svega 45 kilograma. Smrt svog oca dočekao je u bolničkoj postelji u Francuskoj. Tog leta 1921. godine izmrcvaren i nakon brojnih ratova teško bolestan regent Aleksandar bio je na samrti. Nakon više meseci lečenja vraća se u Srbiju gde biva krunisan.
Stvaranje Kraljevine SHS(kasnije Kraljevine Jugoslavije) uzima se kao najveća zamerka Kralju Aleksandru. Ovaj poduhvat Srbi mu ni dan danas nisu oprostili, iako paradoksalno nemaju takva osećanja prema kasnijoj komunističkoj Jugoslaviji. Paradoksalno je jer su Srbi u Kraljevini bilo dominatan narod, što se za komunističku Jugoslaviju ne može reći. Šta više Srbija je bila ubedljivo najveći gubitnik te države, a zbog očuvanja tzv bratstva i jedinstva mnogi zločini poput Jasenovca skrivani su ili umanjivani u javnosti. Uostalom da je u Kraljevini Hrvatima bilo lepo ne bi se toliko trudili da je sruše, a njihovi ekstremni delovi da ubiju Kralja.
Zanemaruju se i mnoge druge okolnosti nakon završetka Prvog svetskog rata. Praktično kompletna intelektualna elita bila je za zajedničku, veliku državu. Pored toga srpski narod bio je jako razuđen širom te buduće države, a skoro nigde nije bio u većini. Te i mnoge druge okolnosti doprinele su da se odustane od ideje stvaranja jedinstvene srpske države. Vreme je i samom Kralju Aleksandru I pokazalo da je sa Hrvatima zajednička država utopija. Zbog stalnih opstrukcija i sukoba koji su rezultirali ubistvom Pavla Radić i Đura Basaričeka i ranjavanjem Stjepana Radića u Narodnoj skupštini Kralj Aleksandar ukinuo je političke partije i raspustio Narodnu skupštinu.
Kraljevo delovanje među ustašama tumačeno je kao veliko-srpski nacionalizam. Pored njih mnogi su imali interes da Kralj bude ubijen i da se oslabi Jugoslavija. Dokumenta vezana za atentat u Marseju i dalje imaju oznaku tajnosti. Ono što se zasigurno zna, jeste da je atentat bio brižljivo planiran i da su ustaše i italijanski fašisti pružili logistiku bugarskom teroristi. Postoje teorije da su Hitlerova Nemačka i Staljinova Rusija imale interes da Kralj bude ubijen.
Kralj Aleksandar sve vreme bio je svestan velikog stradanja srpskog naroda u Prvom svetskom ratu. Kada je taj rat završen bilo je jasno da on nije potpuno okončan, već samo odložen. Kralj Aleksandar je smatrao da Srbi još jedan takav rat ne bi preživeli i da se za mir i neutralnost mora izboriti po svaku cenu. Nakon njegove smrti Jugoslavija je obezglavljena, princ Petar bio je maloletan, a namesnik Knez Pavle nije uspeo u nameri da izbegne Drugi svetski rat. Kraljeva JVuO koju je prodvodio general Draža Mihailović imala je za cilj pobedu nad fašizmom i stvaranje jedinstvene srpske države. Komunisti su posle rata napravili novu Jugoslaviju koja je Srbiji ponovo uzela ono isto Kosovo koje je Aleksandar oslobodio, a privremeno utišane ustaše operacijom Oluja 90ih završile su posao koji je Ante Pavelić započeo prvo ubistvom Kralja Aleksandra, a nakon toga stvaranjem NDH.
Kralj Aleksandar do skoro nije imao ulicu u Beogradu iako je vladao teritorijom većom od Dušanovog carstva. Država Srbija nedavno je donela odluku da podigne spomenik Kralju Aleksandru I Karađorđeviću. To predstavlja pozitivan korak ka ispravljanju istorijske nepravde prema Kralju Aleksandru započetu 1945. godine kreiranjem najnegativnije moguće propagande, bez realne analize pozitivnih i negativnih strana Sandrove vladavine. Sandro je bio viteški Kralj koji je Srbiji doneo slobodu. U pokušajima da ujedini male slovenske narode nije uspeo, a verovatno nije trebao ni da pokušava. Ali ako je već on pogrešio što je u Versaju 1919. tražio i dobio podršku američkog predsednika Vilsona za stvaranje velike države, zašto je ista greška ponovljena 1945. godine i stvorena nova Jugoslavija u kojoj su Srbi imali mnogo manje uticaja, iako su podneli najveću žrtvu u borbi protiv fašizma.
Kralj Aleksandar bio je oženjen suprugom Marijom sa kojom je imao tri sina, Pavla, Tomislava i Andreja.
Njegovo ubistvo u Marseju gde se danas nalazi njegov spomenik snimnjeno je kamerama.
https://youtu.be/6R3dVZdFxxo
MediaPortal
Komentari
Budite prvi koji će komentarisati ovu vest!
Ostavite komentar